Danny Blind, Guus Hiddink en Dick Advocaat, grote voetbalnamen van weleer. Ze hebben er alledrie aan bijgedragen; de teloorgang van het Nederlandse voetbal en ons Nederlands elftal én daarbij de verkwanseling van ons, eerder altijd zo vooruitstrevende, voetbalimago.

Trainen als winnaar bij Swift’64

Wie nog steeds gelooft in het al oude en stoffige 1:4:3:3 systeem, met klassieke vleugelspelers, een middenveld met de punt naar voren/achteren en een inschuivende centrale verdediger, komt bedrogen uit. Het voetbal evolueert, wordt steeds dynamischer, sneller, krachtiger en slimmer. Het rondspelen van de bal, om maar op balbezit te spelen, het ‘tikkie breed’ en ‘tikkie terug’, is uit. Speelwijze en spelprincipes zijn, al enige tijd, het nieuwe voetbal; uitspelen in plaats van rondspelen.

 

Pierre van Hooijdonk refereerde hier al naar in zijn messcherpe analyses naar aanleiding van onze laatste interlands tegen Bulgarije, Wit-Rusland en Zweden, waarin wij op zoek moesten naar doelpunten; Je hoeft niet vijf aanvallers op te stellen om aanvallend(er) voetbal te spelen, maar je kan wel binnen je speelwijze en spelprincipes aanvallend(er) voetbal nastreven. Het makkelijkste en meest voor de hand liggende voorbeeld is door andere spelers op te stellen. Al lastiger wordt het door je manier van spelen aan te passen als trainer/coach aan de kwaliteiten die je herbergt of aan de tegenstander óf in dit geval aan de situatie waar je in terecht bent gekomen.

”Vastklampen aan spelprincipes in plaats van een formatie’

Internationaal stelt het roestige, oud Hollandse 1:4:3:3 systeem niks meer voor. FC Barcelona, Bayern Munchen, Chelsea en Napoli. Europese grootmachten. Ze spelen allemaal veelal vanuit een 1:4:3:3 formatie, maar de speelwijze en spelprincipes voeren hierin de boventoon. Peter Bosz bewijst het, als Nederlandse trainer, ook. Zowel bij Ajax als op dit moment bij Borussia Dortmund oogst hij veel lof voor zijn gedurfde manier van spelen, waarin hij vasthoudt aan spelprincipes in plaats van het spelsysteem.

Louis van Gaal zou, over de huidige staat van ons Nederlands voetbal, gezegd hebben: ‘Dit had ik al voorspelt’. Hij zou dit ook nog eens mogen zeggen, want hij is onze laatste bondscoach geweest met resultaten die er toe doen. Resultaten behaald door voetbal te spelen waarin niet het systeem heilig was, maar de kwaliteiten van zijn spelergroep en de daarbij behorende speelwijze en belangen.

Swift’64 TV legt alles haarfijn vast

Het, op dit moment stuurloze, Nederlands voetbal snakt naar een leider, een technisch directeur die passie en gedrevenheid uitstraalt en overbrengt, kennis van zaken heeft en sentimenten opzij kan zetten. Een leider of technisch directeur die op zijn beurt de deur openzet voor een (relatief) jonge, gretige en ambitieuze trainer, waar ons voetbal jarenlang plezier en prestaties van kan genieten. Een trainer die niet bang is om af te stappen van de zogenaamde Nederlandse voetbalfilosofie.

Ook op een lager niveau dan de internationale voetbaltop, in de 3e klasse van het zaterdagamateurvoetbal, bij Swift’64 heeft het systeem, al enige tijd, plaats gemaakt voor speelwijze en spelprincipes. Er wordt gevoetbald vanuit een plan, een gedachte. Een plan die elke wedstrijd anders kan zijn, maar vooral gericht is op kwaliteiten en resultaat. Geen enkele competitiewedstrijd, tot nog toe dit seizoen, was de teamsamenstelling of speelwijze hetzelfde. Het resultaat mag er wezen; een 2e plaats met 9 punten uit 4 wedstrijden. Een prima teamprestatie als promovendus! De aankomende zaterdagen wachten nog meer topwedstrijden voor Swift’64, waaronder tegen de huidige nummer 3 van de competitie én de derby tegen BAS. Wedstrijden die, ieder op zich, weer worden voorbereid naar een bepaalde strijdwijze om te komen tot (maximaal) resultaat!